شرمسار دستان توام وقتی به جای دستان من ...

قلم در دست می‌گیری تا بگویی دلتنگى‌ ....!

" نزار قبانی "

آرام جانم...

فریاد چشمانت ، آتش بر جانم میزند...
غم صدایت ، نابودم می کند...
سکوتت ، دلم را می لرزاند...
 

دلتنگم...

دلتنگ خنده های شیرینت...
دلتنگ گرمی دستان مردانه ات...
دلتنگ آغوش امنت...
و...
دلتنگ چشمان رنگینت ، که سالهاست خواب را از چشمانم ربوده...

بغض های فروخورده ...

اشک های پنهانی ...

شده مونس شبهای دلتنگی ام....

دل تنگم پرواز میخواهد...
پریدن در هوای تو...

بیا...

بیا و بهاریم کن...

                                                                                                           " بهار ........"